Άρθρα

Έκθεση της UNESCO (της οργάνωσης δηλαδή του ΟΗΕ για την εκπαίδευση, την επιστήμη και τον πολιτισμό), η οποία δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Ιούλιο, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και χρήζει προσοχής από όλους.

Στο διαγωνισμό που διοργάνωσε ένα ιστορικό περιοδικό της Μόσχας για το καλύτερο διήγημα που θα αφορούσε την εποχή του ρωσογερμανικού πολέμου, κρίθηκε ως καλύτερο το ακόλουθο.

Τριγυρίζουμε έξω διαρκώς… Πότε για τους ανθρώπους τους δικούς μας και τους άλλους της άλλης γειτονιάς, πότε θηρεύοντας πτυχία και γνώσεις δίχως σταματημό, πότε για τους σκόλοπες που αφήνει πίσω του κληρονομιά ο χρόνος, και πότε γιατί έτσι συνηθίσαμε να κυλά η ζωή μας…

Κάποτε ο Κύριος στράφηκε και κοίταξε τον όχλο που Τον ακολουθούσε. Ένας ολόκληρος λαός. Μεγάλος αριθμός. Κι έπειτα στράφηκε στους δώδεκα: «Πόθεν ἀγοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι;» (Ιω. Ϛ΄ 5). Η πιο αυθόρμητη απορία. Όσο καλή κι αν ήταν η διάθεση των μα- θητών, σκόνταψε πάνω στο πιο λογικό ερώτημα. Σαν να παίζει ο Κύριος […]

Τις τρεις πρώτες μέρες του πολέμου του 1940, το ελληνικό πυροβολικό με τις εύστοχες βολές του εξάρθρωσε σχεδόν την επιθετική διάταξη του ιταλικού πυροβολικού και των τεθωρακισμένων, και επέφερε στο πεζικό πολλές απώλειες.

Κάθε που τα φύλλα του χρόνου μετρούν του Οκτώβρη τις μέρες, νιώθεις ένα σωρό μνήμες να ζωντανεύουν. Οι μέρες οι ηλιόλουστες γιορτάζουν των Βαλκανικών τις νίκες και της Θεσσαλονίκης το Πάσχα...

«Οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι θεῖοι Πατέρες» όρισαν στην αρχή του εκκλησιαστικού έτους να τιμάται, μαζί με πλήθος άλλων αγίων, και ο δίκαιος Ιησούς του Ναυή, ο διάδοχος του Μωυσή, που οδήγησε το λαό του Θεού στη Γη της Επαγγελίας.

Μου είπαν πως είναι απαίτηση. Ακούγεται εγωιστικό. Το επιτακτικό του ύφος προκαλεί αντίδραση. Ίσως είναι ανασφάλεια. Πάντως αποκαλύπτει τον εαυτό μου.

Είναι ο δικός της μήνας!
Ο μήνας που ευωδιάζει από το μύρο της παρουσίας της πιο δυνατά. Ο μήνας της Παναγίας!

Ήταν η πιο κρίσιμη ώρα της ζωής του. Η ώρα που εκτινάχτηκε η ευγενική ψυχή του και ξεπέρασε τα όρια του αγαθού και δίκαιου, έντιμου άρχοντα.