Ένα ποδοπατημένο στεφάνι
Ο «κυνηγός ψυχών» | Α΄ Μέρος
Ένας άχρωμος Οκτώβρης
Κείμενα του έπους του 1940
Η σημαία που μπήκε ανάποδα

Δεν μας εγκαταλείπει ποτέ!
«Ο φαεινός αστέρας της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών» | Β΄ ΜΕΡΟΣ
«Είμαι εδώ»
Ο πλανήτης των δεδομένων
Εγώ εἰμί

«Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς…»
«Ο φαεινός αστέρας της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών»
Ο αγώνας είναι στημένος
20 μέρες άδεια
Deepfake

Ένα ηλιόλουστο πρωινό επισκεφθήκαμε με τους μαθητές του σχολείου ελληνικής γλώσσας της ελληνικής κοινότητας Μόσχας, επ᾽ ευκαιρία του μαθήματος «Ορθόδοξος Ναός», την έκθεση φωτογραφιών παλαιών εκκλησιών της Ρωσίας, μνημείων ιστορίας και πολιτισμού.

Χωρίς να χάσει καιρό ο Σαβάρς Καραπετιάν κολυμπά μέχρι εκείνο το σημείο και βουτά σε βάθος 10 μέτρων για να βρει το τρόλεϊ που είναι βυθισμένο και σχεδόν αόρατο από τη λάσπη που είχε σηκωθεί.

Ποιος άραγε δεν έχει ζηλέψει ανθρώπους που γεννιούνται με εξαιρετικά χαρίσματα;
Ποιος δεν έχει με πόνο αναρωτηθεί: «γιατί εκείνος κι όχι εγώ»;

Ήταν εκείνα τα χρόνια τα σκληρά του 1945-1949. Χρόνια που λες να μην ξανάρθουν ποτέ, σε κανέναν λαό, σε καμιά ιστορία. Ματωμένα χρόνια.

«Η κοκκινοσκουφίτσα γλύτωσε από τον κακό λύκο και άρχισε να σκοτώνει ξανά και ξανά τη γιαγιά της, ώστε να κληρονομεί άπειρες φορές την περιουσία της».

Νύχτα ήταν. Μια νύχτα δύσκολη για τον Ιακώβ, γεμάτη αγωνία και φόβο. Προχωρούσε κατά την προσταγή του Θεού με όλη του την οικογένεια, τους δούλους και τα υποστατικά του προς την πατρίδα του, τη Χαναάν.