Ήταν μια φορά μια μεγάλη πολιτεία, τρεις θάλασσες μακριά, που τη διέσχιζε ένα μεγάλο, πλωτό ποτάμι. Στις όχθες του ποταμού θορυβούσαν μελωδικά ποταµοσφυριχτές, θαµνοτριλιστές, χουχουριστές κ.ά., αλλά η δυνατότερη μουσική ερχόταν από αλλού.
Τελευταίως ακούσαμε από επίσημα χείλη ότι το κράτος μας είναι «συμπεριληπτικό» και ότι θα ακολουθήσουν ραγδαίες μεταρρυθμίσεις, για να γίνουμε «πιο πολύ Ευρώπη».
Στο φυσικό περιβάλλον, με την τόσο μεγάλη ποικιλία διαφορετικών συνθηκών (θερμοκρασία, υγρασία, φωτοπερίοδος, σύσταση εδάφους και νερού), παρατηρείται μια πληθώρα ζωντανών οργανισμών που ζουν, αναπτύσσονται και αναπαράγονται σ᾿ αυτό.
Στα τέλη του περασμένου Αυγούστου (24.8.2023), και μετά την εκατόμβη νεκρών από τις πυρκαγιές στη Χαβάη, σε συνάντηση υποψηφίων προέδρων Ρεπουμπλικανών υπήρξε μόνο μια ψήφος παραδοχής ανθρωπογενούς ευθύνης για την κλιματική αλλαγή, αλλά και αυτή δεν βαραίνει την Αμερική.
Με έναν λόγο δημιούργησε το παν. Χρειάστηκε μόνο επτά δημιουργικές ημέρες για να εκτονωθεί η έκρηξη της θεϊκής αγάπης Του. Για να φτιαχτούν όλα «καλά λίαν». Για να ετοιμαστεί το παλάτι που θα φιλοξενούσε το τελειότερο δημιούργημά Του, τον Άνθρωπο!
Στην εποχή μας βιώνουμε κάτι πρωτοφανές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η τεχνολογία κατασκεύασε μηχανήματα, τα οποία αρθρώνουν «λόγο» υψηλών απαιτήσεων, με όλα τα εξωτερικά γνωρίσματα του ανθρώπινου λόγου.
Η νεότητα εξυπακούει την έννοια του χρόνου, που με τη σειρά του κάνει αισθητή την έννοια της φθαρτότητας, που συμβαδίζει με τη ροή του. Το άχρονο δεν γνωρίζει τη φθορά, που ο άνθρωπος την απεύχεται.
Λένε πως η κυρίαρχη λέξη της περσινής χρόνιας ήταν η λέξη «απρόβλεπτο». Όλα τα γεγονότα ανέδειξαν πρωταγωνιστή την ανατροπή σε όλα τα επίπεδα.
Μια φορά και στον καιρό του 2023 ζούσε ένας άνθρωπος ημέρες που δεν έχουν επαναληφθεί. Παρακολούθησε έναν πόλεμο λεπτό προς λεπτό κι έπειτα τον συνήθισε…
Εδώ επιτελείται το μυστήριο της σωτηρίας των ανθρώπων: Ο Χριστός και Θεός, διαφεύγοντας την προσοχή των υπερκοσμίων επιγείων δυνάμεων, ενανθρώπησε και μας ξανακάνει δικούς του.
