Μου είπαν πως είναι απαίτηση. Ακούγεται εγωιστικό. Το επιτακτικό του ύφος προκαλεί αντίδραση. Ίσως είναι ανασφάλεια. Πάντως αποκαλύπτει τον εαυτό μου.
Δεν αρνήθηκα τίποτα ! Ούτε και τώρα το αρνούμαι. Ναι, τολμώ και το ζητώ ξανά και ξανά: Πρόσεξέ με! Σαν κόρη οφθαλμού να με προσέχεις!
Σε όσα συμβαίνουν γύρω μου νιώθω ανίκανος να προφυλαχτώ, σε όσα διαδραματίζονται μέσα μου αδύναμος να τα διαχειριστώ. Θέλω να με ακούς, ακόμα και όταν δεν σου λέω τίποτα. Να με φυλάς, ακόμα κι όταν απομακρύνομαι. Να με ψάχνεις, όταν σου κρύβομαι. Να με καταλαβαίνεις και να με προσέχεις!
Τολμώ και το ζητώ, γιατί ανάγκη της ψυχής μου είναι, δεν είναι απαίτηση.
Είναι γραμμένο στους ψαλμούς χιλιάδες χρόνια πριν:
«Φύλαξόν με ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ» (Ψαλμ. ιστ΄ 8).
«Θα έλεγαν ίσως μερικοί, πάρα πολύ τολμά να ζητήσει ο Δαβίδ από τον Θεό όταν του
λέει “φύλαξόν με ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ”. Αλλά πάρα πολύ μεγάλη και ανεξάντλητη και
απέραντη και ακατάληπτη για τον άνθρωπο είναι η αγαθότητα και η συγκατάβαση του
Θεού»1.
Είναι τολμηρή η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο. Από αγάπη «έγινε άνθρωπος στην
πιο πλήρη, πιο οδυνηρή, πιο πλούσια και πιο ταπεινή έννοια της λέξης, για να μας σώσει
και να μας φέρει κοντά Του»2. Δεν γνωρίζει όρια η αγάπη Του. Γι᾽ αυτό εμπνέει την τόλμη
στην προσευχή. Να με προσέχεις, Κύριε˙ σαν κόρη οφθαλμού να με προσέχεις!
- Π. Τρεμπέλα, Η Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ερμηνείας (σε μεταγλώττιση), Ψαλμοί, Αθήνα 2002.
- Άντονυ Μπλουμ, Θέλει τόλμη η προσευχή
ηχώ
Τεύχος Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2023
