Στις μυροφόρες, που ούτε καν υποψιάζονταν την Ανάστασή Του. Στους κλειδαμπαρωμένους από τον φόβο μαθητές. Στον Πέτρο, που Τον πρόδωσε. Στον Θωμά, που είχε θρασείες απαιτήσεις.

Περπατούσα ανόρεχτος στο δρόμο. Μια θλίψη μέσα μου να με τρώει. Θλίψη και συνάμα παράπονο - αγανάκτηση να πω; Κάτι αδικαίωτο. Ναι, αδικαίωτο, γιατί ένιωθα κανείς να μη με καταλαβαίνει. Κανείς!

Κόπωση, έλλειμμα οράματος, παραίτηση, επιθετικότητα και θυμός ειδικά στ’ αγόρια, χαμηλή αυτοεκτίμηση και κατάθλιψη ειδικά στα κορίτσια, κάποια από τα αποτελέσματα τελευταίας έρευνας για τις επιπτώσεις της πανδημίας στα παιδιά.

Μόνον ένας Θεός που είναι η Ζωή και παρεκτικός Ζωής δικαιούται να έχει τέτοια απαίτηση. Και η απαίτηση του Θεού μας δεν είναι εξασφάλιση του δικού Του δικαιώματος, αλλά του δικού μας: του δικαιώματος στη Ζωή!

Έχεις νιώσει ποτέ να αγγίζεις τα όρια; Τα όρια μιας φιλίας, της οικογένειας, τα δικά σου όρια, που σε εξουθενώνουν, σε κάνουν να σέρνεσαι στη γη.