Απέριττη και εντυπωσιακά λιτή δίνεται η διήγηση της Γεννήσεως του Κυρίου από τον ευαγγελιστή Λουκά. Η Υπεραγία Θεοτόκος έτεκε τον μονογενή της Υιό, Τον σπαργάνωσε και Τον έβαλε μέσα στη φάτνη, γιατί δεν υπήρχε γι᾿ αυτούς τόπος στο πανδοχείο που στάθμευσαν για να περάσουν τη νύχτα εκείνη.
Στη φάτνη, στο παχνί των αλόγων ζώων ο Θεός! Τρεις φορές μέσα στην ευαγγελική διήγηση αναφέρεται η φάτνη. Στη φάτνη η Θεοτόκος ανακλίνει τον Υιό της και υπηρετεί χωρίς δισταγμό και δίχως κανέναν λογισμό το παράδοξο σχέδιο του Θεού. Κλείνει βαθιά στην καρδιά και στη σκέψη της τα μεγαλεία του Θεού. Και είναι μεγαλείο η άπειρη συγκατάβασή Του. Τη φάτνη οι άγιοι Άγγελοι ορίζουν ως σημείο αναγνώρισης του Σωτήρος. Και δοξολογούν τον Θεό που θεώνται απρόσιτο στους ουρανούς και βρέφος ταπεινό στη φάτνη. Και οι βοσκοί της Βηθλεέμ επιβεβαιώνουν με τον πλέον φυσικό τρόπο το πιο υπερφυσικό γεγονός: Ο Σωτήρ ετέχθη στη φάτνη!
Αν είναι υπέρλογο να ενανθρωπεί ο Θεός, είναι πολύ παραδοξότερο να διαλέξει για κλίνη Του μια φάτνη ο Δημιουργός του παντός, ο παντοδύναμος Κύριος όλης της κτίσης. Και μένουμε εκστατικοί, με λογισμό ακίνητο ενώπιον του σαρκωθέντος Λόγου. Στο παχνί των αλόγων ο Θεός! Εκεί που κανένας δεν θα επέλεγε να ανακλιθεί!
Να ήταν τάχα πιο δυσώδης ο στάβλος εκείνος από τη δυσωδία της ανθρώπινης αναλγησίας, όταν απόδιωχναν την επίτοκο Κόρη; Να νικά τάχα η δική του φυσική ρυπαρότητα την ηθική ρυπαρότητα του ανθρώπου, στον οποίο επέβλεψε με συγκατάβαση ο Θεός; Κι όμως, έρχεται ο Θεός στη φάτνη της καρδιάς μας να ανακλιθεί και να την αγιάσει. Να διαλύσει τα σκοτάδια της, να ζεστάνει την παγωνιά της, να νικήσει τη φθορά. Να της εμπιστευθεί το πιο παράδοξο γεγονός: «Χριστός γεννάται»!
Αδυνατεί ο νους να διεισδύσει στο μυστήριο και ταπεινώνεται, όταν προσπαθεί να εννοήσει το απερινόητο. Η καρδιά συντρίβεται μπρος στο αδύναμο βρέφος και γεμίζει τρυφερή στοργή για όλη την κτίση. Οδυνάται για την κακία της και χαίρεται. Αποκαλύπτει το τραύμα της και ιάται.
Προσηλώνεται στα γενόμενα και εισέρχεται στην αιωνιότητα. Αντικρίζει τότε με δέος τα υπερκόσμια και μεθά: Ευρήκαμεν το «βρέφος κείμενον εν τη φάτνη» της καρδιάς μας!
Καλά Χριστούγεννα!
Τεύχος Δεκεμβρίου 2024
