Ψυχή διψασμένη. Κουρασμένη, στεγνωμένη από την αμαρτία, από το ανικανοποίητο пού ποτέ δε γέμιζε το άντλημα της ψυχής της. Ώσπου βρήκε νερό όχι από το пηγάδι που κάποια στιγμή ίσως στέρευε. Όχι νερό που άδειαζε ολοένα από τη στάμνα της και λιγόστευε. Βρήκε νερό τρεχούμενο και αστείρευτο. «Το ύδωρ το ζων».
Σε μια συνάντηση που άλλαξε ριζικά τη ζωή της, η Σαμαρείτιδα βρήκε το νερό που διψούσε η ψυχή της. Ο ίδιος ο Κύριος της το φανέρωσε αποκαλύπτοντας τον Εαυτό του, «εγώ ειμί, ο λαλών σοι». Εγώ είμαι Αυτός που περιμένεις. Εγώ είμαι Αυτός που διψάς. Εγώ είμαι ο Μόνος που μπορεί να σου δώσει νερό αληθινό, για να μη διψάσεις ποτέ στον αιώνα. Νερό που μέσα σου θα γίνει πηγή και θα αναβλύζει αστείρευτα, για να σου μεταγγίζει αιώνια ζωή. «Εγώ ειμί». Απερίφραστα, αποκαλυπτικά, απόλυτα. Με τον τρόπο που μόνο ο Κύριος προσφέρεται.
Μια ψυχή που κάποτε διψούσε πολύ, μα τώρα ξεδίψασε, ομολόγησε πρόσφατα: «Βαφτισμένη ήμουν, μα δεν ήξερα από πίστη. Ποτέ δεν είχα κοινωνήσει. Ούτε τ᾿ αδέρφια μου. Βλέπαμε τους άλλους να κοινωνούν και λέγαμε “τι κάνουν;”. Από φόβο μήπως κάνουμε λάθος, ποτέ δεν κοινωνήσαμε. Πρώτη φορά στην κατασκήνωση. Κι ένιωσα μέσα μου να μπαίνει μια δύναμη. Και να με αλλάζει. Άλλαξα πολύ, το είδα στον εαυτό μου. Θύμωνα, δεν είχα υπομονή, δεν ήξερα πως να φερθώ. Όλα άλλαξαν». Κι αναρωτιέσαι… Αυτή η ψυχή δε βρήκε ποτέ κάποιον να της μιλήσει για «το ύδωρ το ζων»; Βέβαια, όλα του Θεού είναι. Κι Εκείνος ξέρει πότε καλεί την κάθε ψυχή. Η ιστορία, ωστόσο, συνεχίζεται με εικόνες παράλληλες.
Μόλις ο Κύριος αποκαλύφθηκε στη Σαμαρείτιδα. Μόλις την κατήχησε, θα λέγαμε. Κι εκείνη, με ενθουσιασμό και συγκίνηση, τρέχει στους συμπατριώτες της και τους παρακινεί να γνωρίσουν από κοντά τον Χριστό. Ο προφητικός λόγος του Κυρίου ήδη εκπληρώνεται. Ο λόγος Του ποτάμι μέσα της που ξεχείλισε. Η Χάρη Του περισσεύει, γι᾿ αυτό σπεύδει μ᾿ αυτήν να ζωογονήσει όλους.
Η κοπέλα, αυτή που για πρώτη φορά της κοινώνησε στην κατασκήνωση, αυτή που σε μεγάλη ηλικία ουσιαστικά κατηχήθηκε και απέκτησε ζωντανή πίστη, έγινε η ίδια υδρία για να αντλούν οι άλλοι νερό. Μίλησε στα παιδιά του βορειοηπειρώτικου χωριού της, στις γειτόνισσες, κατήχησε τους γονείς της και -ποιος ξέρει με πόσες προσευχές- τους χάρηκε βαφτισμένους. Με απλότητα, αγάπη και έγνοια για τους άλλους. Για να μη στερηθούν πλέον «το ύδωρ το ζων» που την ίδια την αναγέννησε.
Ψυχή διψασμένη. Τώρα, όπως και τότε. Κι εσύ, που σου έδωσε ο Θεός το δώρο να έχεις υδρία, που σε ξεδίψασε και σε ζωογονεί ακόμα, και πάντα, άκουσες άραγε την ψυχή αυτή να λέει «δος μοι τούτο το ύδωρ…»; Τι έκανες; Κι η δική σου ήταν κάποτε στερημένη. Εκείνος όμως που σου χάρισε το νερό, δεν στο πρόσφερε μονάχα για τον εαυτό σου. Ο Ίδιος, αν το θέλεις, δίνει τη Χάρη να γίνεις αγωγός Του. Και να μεταδίδεις το ζωντανό νερό, την Αλήθεια Του. Κοίταξε γύρω σου. Θα βρεις πολλές τέτοιες ψυχές. Δε χρειάζεται να είσαι στην εξωτερική ιεραποστολή για να μιλήσεις για τον Χριστό. Δίπλα σου απεγνωσμένοι ζητούν νερό και δεν βρίσκουν. Νερό αληθινό, αιώνιο. Κι εσύ που ελεήθηκες, δείξε αγάπη να ελεήσεις. Για τη δόξα Του…
Κ.Φ.
Τεύχος Μαΐου 2025
