Η Λειτουργία στο Κυριακό σχόλασε. Όπως πάντα τέτοιες μέρες, η τράπεζα ήταν έτοιμη να υποδεχθεί όλους τους πατέρες που είχαν έρθει να εκκλησιαστούν. Άλλοι από κοντινά κελλιά, άλλοι από μακρινά ασκηταριά· για όλους υπήρχε λίγο φαγητό για να στηριχτούν πριν επιστρέψουν.
Τον κρέμασες χρυσό και ασημένιο στον λαιμό σου. Τον έβαλες ξύλινο στον τοίχο του δωματίου σου. Τον χάρισες πλεγμένο με σχοινάκια στο μικρό παιδάκι, για να μη φορά στα παιχνίδια του τον καλό, τον βαρύτιμο, τον βαπτιστικό του.
Η χρήση μιας ολοένα «ικανότερης» τεχνητής νοημοσύνης πάνω στα θεμέλια των μεγάλων –ολοένα μεγαλύτερων- βάσεων προσωπικών δεδομένων, τα τελευταία χρόνια εγείρει δυο σοβαρούς και αλληλένδετους κινδύνους, οι οποίοι καθίστανται όλο και περισσότερο ορατοί και ευδιάκριτοι σε διεθνές επίπεδο.
Στην παράδοση της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, δηλαδή της μιας του Χριστού Αγίας Εκκλησίας, ο μοναχισμός χαρακτηρίστηκε και χαρακτηρίζεται από ένα φαινομενικό παράδοξο: Αυτός που τον ασπάζεται εγκαταλείπει τον κόσμο και αποτάσσεται οτιδήποτε κοσμικό, αλλά ταυτόχρονα παραμένει το πιο ουσιαστικό σημείο αναφοράς για τους εν τω κόσμω χριστιανούς.
Είχε ήδη πέσει το σκοτάδι. Όλοι μαζί οι πατέρες εργάζονταν εντατικά, για να προλάβουν να ολοκληρώσουν το διακόνημα. Η κούραση ήταν πολλή και οι ίδιοι λιγοστοί. Και τώρα να μείνουν ακόμα λιγότεροι;…
Εδώ και 1700 χρόνια η αγιαστική πορεία της Εκκλησίας στον κόσμο, η θεανθρώπινη διδασκαλία της, η διοικητική της οργάνωση και το κοσμοσωτήριο έργο της καταυγάζεται από το φως που ακτινοβολεί η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος που συγκλήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.
“Γκρι” διαζύγιο και “ασημένιος” χωρισμός είναι οι όροι που χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν ζευγάρια που χώρισαν μετά από 20, 30 ακόμη και 50 χρόνια γάμου. Σε ένα γκρι διαζύγιο, το ζευγάρι είναι συνήθως άνω των 50 ετών.
Ψυχή διψασμένη. Κουρασμένη, στεγνωμένη από την αμαρτία, από το ανικανοποίητο пού ποτέ δε γέμιζε το άντλημα της ψυχής της. Ώσπου βρήκε νερό όχι από το пηγάδι που κάποια στιγμή ίσως στέρευε.
Τώρα ο ουρανός είναι διαυγέστερος. Ο κύκλος της Σελήνης είναι λαμπρότερος και αργυροειδέστερος και όλος ο χορός των αστέρων φαίνεται καθαρώτερος. Η γη είναι στεφανωμένη με τα πολυποίκιλα χορτάρια, τα καταπράσινα δέντρα, τα πολύχρωμα και ευωδιαστά λουλούδια, και τα ωδικά πτηνά συναγωνίζονται το ένα το άλλο με τα γλυκόφθογγα κελαϊδίσματά τους.
Τις τελευταίες μέρες γίνεται λόγος για τις αμβλώσεις· δεν το έχω πει ποτέ δημόσια, αλλά πιστεύω ότι τώρα είναι μια καλή στιγμή να πω την προσωπική μου ιστορία. Μια απόδειξη ότι ακόμα και υπό τις πιο δύσκολες καταστάσεις, μπορεί να γεννηθεί κάτι δυνατό.
