Άρθρα

Στη μακρά οδό της Μεγάλης Σαρακοστής που επιλέγει ο πιστός χριστιανός, στο μέσον του δρόμου του πνευματικού αγωνιστή φέρει η Εκκλησία στο μέσο των ιερών ναών της τον σταυρό του Χριστού σε προσκύνηση.

Οι Σουλιώτες κατοικούσαν σε μια συνομοσπονδία περισσοτέρων χωριών στην ορεινή Θεσπρωτία, με κυριότερο το Σούλι. Ανυπότακτοι και εμπειροπόλεμοι, ήταν μαζί με τους Μανιάτες και τους Σφακιανούς από τις πιο ισχυρές εστίες αντίστασης κατά την τουρκοκρατία.

Δεν πάει άλλο! Ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι! Η αδικία της αναξιοκρατίας, η κοινωνική ανισότητα, η θυσία των αδυνάτων στα συμφέροντα των δυνατών της γης, η αδιαφορία των πολλών… σε εξοργίζουν.

Μετά το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, κάποιος από τους μεγάλους διηγείται μια σύντομη ιστορία από τα παιδικά του χρόνια.

Η οχύρωση μέσα στα τείχη της υποκρισίας αποτελεί αντικοινωνική στάση. Εμποδίζει την αληθινή συνύπαρξη. Υπονομεύει την εμπιστοσύνη. Απομακρύνει τον άνθρωπο από την αξία της ατομικής και κοινωνικής ευθύνης.

Μια τέτοια γιγάντια μορφή του αγιορείτικου μοναχισμού είναι ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, που το Οικουμενικό Πατριαρχείο αγιοκατέταξε πριν 5 χρόνια, στις 9 Μαρτίου 2020.

Ανάλογη προς τις διακρίσεις μεταξύ ατόμου και προσώπου, που αναπτύξαμε σε προηγούμενο σημείωμα, είναι και η έννοια της ελευθερίας.

Έτσι θα ᾽ρθει, χωρίς θόρυβο. Θα σιγοπερπατήσει στης ψυχής σου τους δρόμους, για να μη σε ταράξει, να μη σε συντρίψει. Όλα τα ξέρει.

Ζούσε στην έρημο ο Ιωάννης, ο υιός του Ζαχαρία. Μόνος με μόνο τον Θεό! Όταν έφτασε ο καιρός, ο λύχνος του φωτός αποδέχεται το πρόσταγμα του Θεού, να κηρύξει βάπτισμα μετανοίας, να ετοιμάσει τον δρόμο για να βαδίσει ο Υιός του Θεού, να ξυπνήσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων για να δεχθούν με πόθο τον Μεγάλο […]

Οἱ μάγοι ὅταν εἶδαν τόν ἀστέρα, τόν ὁδηγόν τους, μᾶλλον τόν ἄγγελον ὁ ὁποῖος εἶχε ἐμφανισθῆ μέ τήν μορφήν αὐτήν, «ἐχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα» (Ματθ. β´ 10), διότι ἐπέτυχαν τοῦ ποθουμένου.