Χωρίς να χάσει καιρό ο Σαβάρς Καραπετιάν κολυμπά μέχρι εκείνο το σημείο και βουτά σε βάθος 10 μέτρων για να βρει το τρόλεϊ που είναι βυθισμένο και σχεδόν αόρατο από τη λάσπη που είχε σηκωθεί.

Ποιος άραγε δεν έχει ζηλέψει ανθρώπους που γεννιούνται με εξαιρετικά χαρίσματα;
Ποιος δεν έχει με πόνο αναρωτηθεί: «γιατί εκείνος κι όχι εγώ»;

Ήταν εκείνα τα χρόνια τα σκληρά του 1945-1949. Χρόνια που λες να μην ξανάρθουν ποτέ, σε κανέναν λαό, σε καμιά ιστορία. Ματωμένα χρόνια.

Δεν μας εγκαταλείπει ποτέ!
«Ο φαεινός αστέρας της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών» | Β΄ ΜΕΡΟΣ
«Είμαι εδώ»
Ο πλανήτης των δεδομένων
Εγώ εἰμί

«Η κοκκινοσκουφίτσα γλύτωσε από τον κακό λύκο και άρχισε να σκοτώνει ξανά και ξανά τη γιαγιά της, ώστε να κληρονομεί άπειρες φορές την περιουσία της».

Νύχτα ήταν. Μια νύχτα δύσκολη για τον Ιακώβ, γεμάτη αγωνία και φόβο. Προχωρούσε κατά την προσταγή του Θεού με όλη του την οικογένεια, τους δούλους και τα υποστατικά του προς την πατρίδα του, τη Χαναάν.

Η υπόσχεση του Κυρίου προς τους μαθητές Του ολοκληρώνεται με την έσχατη πράξη του κύκλου της Θείας Οικονομίας, το δώρο του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής.

«Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς…»
«Ο φαεινός αστέρας της Αποστολικής Εκκλησίας των Πατρών»
Ο αγώνας είναι στημένος
20 μέρες άδεια
Deepfake

Ήταν νύχτα ακόμα όταν ξεκίνησαν. Τις είχε ξυπνήσει αυτός, πριν από τα κοκόρια της αυγής. Αυτός που δεν τις είχε αφήσει καλά-καλά ούτε μάτι να κλείσουν. Γιατί κι όταν ακόμα το προσπάθησαν, δεν τις άφηνε σε ησυχία! Ήταν τόσο ισχυρός, τόσο αδιάκοπος αυτός ο θόρυβος.

Κύλησαν οι αιώνες όπως κυλά το αγίασμα στην πηγή της. Και στο διάβα τους τούτη η πηγή έχει να μας διηγηθεί ιστορίες και θρύλους. Έχει να μας πει πολλά για αυτοκρατορικές προσελεύσεις, για λαμπρές τελετές, για πατριαρχικές θείες Λειτουργίες, αλλά και για ερημώσεις και καταστροφές.