Τον κρέμασες χρυσό και ασημένιο στον λαιμό σου. Τον έβαλες ξύλινο στον τοίχο του δωματίου σου. Τον χάρισες πλεγμένο με σχοινάκια στο μικρό παιδάκι, για να μη φορά στα παιχνίδια του τον καλό, τον βαρύτιμο, τον βαπτιστικό του.
Ο Σταυρός, το σημείο των χριστιανών, το τρισμακάριστο ξύλο που έβαψε στο αίμα Του ο Χριστός, ο Βασιλιάς και Κύριος. Ο Σταυρός, η δύναμη των μαρτύρων, το σέμνωμα των αγγέλων, η δόξα της Εκκλησίας.
Ο Σταυρός, δώρο του Θεού στην Οικουμένη, δώρο του Θεού στον κάθε πιστό. Δώρο του Θεού και σε σένα, ο δικός Του Σταυρός, και ο σταυρός ο δικός σου.
Τον δικό σου σταυρό Εκείνος τον μέτρησε, τον ζύγισε και είδε πως είναι για σένα. Τόσο βαρύς, όσο μπορείς να σηκώσεις. Κι ύστερα στον χάρισε, στον εμπιστεύτηκε ο πάνσοφος Δημιουργός. Δώρο δικό Του ακριβό, πανάκριβο, ο σταυρός σου. Και πως να μην είναι δώρο ακριβό του Παραδείσου το κλειδί;
Αυτόν κάποια μέρα θα δει το Χερουβείμ που φρουρεί την πόρτα του πανευφρόσυνου Κήπου και θα κατεβάσει την πύρινη ρομφαία του για να περάσεις, γιατί πάνω σου θα διακρίνει τον σταυρό, το οικόσημο του Δεσπότη του.
Δώρο παράδοξο ο σταυρός. Κάποτε γέμισε τα μάτια σου με δάκρυα, την καρδιά σου με πόνο, κι έβαλε ένα μεγάλο «γιατί» να ταλανίζει τον λογισμό σου. Μα σαν κοίταξες μέσα σου βαθιά, είδες πως σε πλούτισε, πως σ᾽ έβγαλε από τα στενά όρια του εαυτού σου, πως άνοιξε την ψυχή σου στον Θεό και στους αδελφούς.
Ο Σταυρός, η Θύρα του Παραδείσου. Γέμισε με κατοίκους τον Παράδεισο, γέμισε τον ουρανό με αγίους, τη γη με αγγέλους, την Οικουμένη με την αγιαστική του χάρη. Μπροστά του γονάτισαν βασιλείς και μεγιστάνες. Πλούσιοι και φτωχοί. Αιώνες τώρα γενεές γενεών ψέλνουν τους ίδιους ύμνους: «Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός…», «Χαίροις ο του Κυρίου Σταυρός…»
Αιώνες τώρα, πλήθη πιστών κοιτάζουν τον Σταυρό του Κυρίου και παίρνουν δύναμη για να σηκώνουν με εγκαρτέρηση τον σταυρό τους, προσδοκώντας Ανάσταση. Γιατί έχουν μέσα τους βεβαιωμένη την ελπίδα πως το μονοπάτι του Σταυρού οδηγεί στο φως και τη χαρά. Οδηγεί στην ολόφωτη Βασιλεία των Ουρανών.
Τεύχος Αυγούστου-Σεπτεμβρίου 2025
