Είχε ήδη πέσει το σκοτάδι. Όλοι μαζί οι πατέρες εργάζονταν εντατικά, για να προλάβουν να ολοκληρώσουν το διακόνημα. Η κούραση ήταν πολλή και οι ίδιοι λιγοστοί. Και τώρα να μείνουν ακόμα λιγότεροι;…
Ένας αδελφός ξεκίνησε να γκρινιάζει για τον… λιποτάκτη. Μια τον έλεγε φιλάσθενο, μια αφιλάδελφο, μια αμφισβητούσε την ειλικρίνειά του. Μέσα σε λίγα λεπτά η τεταμένη ατμόσφαιρα πήρε να δηλητηριάζει και τους άλλους πατέρες. Τελικά δεν άντεξαν.
–Αδελφέ, πήγαινε να τον φωνάξεις, είπαν σε έναν από τους μοναχούς που απείχε από τη συζήτηση. Να έρθει να βοηθήσει αμέσως! Δεν είναι σωστό να αποφεύγει τον κόπο! Τι σόι μοναχός είναι;
Σηκώθηκε ο αδελφός πολύ προβληματισμένος. Πίστευε στην ειλικρίνεια του «λιποτάκτη». Δεν τον ανέπαυε η αντίδραση των πατέρων. Καταλάβαινε όμως και τη δυσκολία τους, τον εκνευρισμό που επιφέρει η κόπωση. Τι να πήγαινε λοιπόν να πει; Πώς θα κατάφερνε να μη γίνουν τα πράγματα χειρότερα; Αν έλεγε αυτά που του είπαν, ο αδελφός θα πληγωνόταν. Και άντε μετά να επιστρέψει η ειρήνη σε όλων τις καρδιές…
Περπατώντας προς το κελλί του αδελφού έκανε θερμή προσευχή να τον φωτίσει ο Θεός.
–Αδελφέ! Με έστειλαν οι πατέρες. Έχουμε αγωνία πως είσαι. Και όλοι λένε να μη στενοχωριέσαι για τη δουλειά που άφησες. Με χαρά θα την κάνουμε εμείς!
Συγκινήθηκε ο αδελφός. Ένα δάκρυ πήγε να κυλήσει από τα μάτια του.
–Πάτερ, ο Θεός να θυμηθεί την αγάπη σας! Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σας! Πόσο λυπήθηκα που σας άφησα μόνους… Ήθελα κι εγώ να κουραστώ μαζί σας, αλλά μου είναι αδύνατον. Το βλέπεις, πάτερ, πόσο χάλια είμαι.
–Πατέρες, να εύχεστε… Ο αδελφός υποφέρει πραγματικά πολύ. Κι όμως στενοχωριέται πολύ που άφησε στη μέση το διακόνημα. Μου είπε να σας πω: «Ήθελα κι εγώ να κουραστώ μαζί σας, αλλά μου είναι αδύνατον». Ας κάνουμε, αδελφοί, ένα κομποσχοινάκι να τελειώσει γρήγορα η ταλαιπωρία του.
Αυτό ήταν. Η ατμόσφαιρα άλλαξε μεμιάς. Ο νους των αδελφών έτρεξε στον ασθενή και την περιπέτειά του. Και πήραν στα χέρια τα κομποσχοίνια τους.
ΣΙΣΩΗΣ
Τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου 2025
