1 Ιουνίου. Παγκόσμια ημέρα του παιδιού. Αυτή την ημέρα που τιμούν 30 χώρες στον κόσμο, την τιμούμε και στο ελληνικό σχολείο της Μόσχας με τους γονείς και παππούδες των παιδιών στη λήξη του σχολικού έτους. Μετά το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, κάποιος από τους μεγάλους διηγείται μια σύντομη ιστορία από τα παιδικά του χρόνια.
«Πριν τη σοσιαλιστική επανάσταση του 1917 στη Ρωσία», διηγείται ο παππούς, «τους ορθόδοξους ιερούς ναούς έχτιζαν είτε κάποιοι πλούσιοι σε εκπλήρωση τάματος είτε ήταν προϊόν εράνου. Ο δικός μας Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου στο χωριό Πετσέρσκογιε, που βρίσκεται κοντά στην πόλη Σαμάρα στον Βόλγα ποταμό, ήταν κτίσμα του 1864, ξύλινος, στον ρυθμό παραδοσιακών ξύλινων ναών του Βορρά, δημιούργημα πλούσιων χωρικών εμπόρων.
Στα χρόνια των διωγμών πολλοί ναοί καταστράφηκαν ή μετατράπηκαν σε αποθήκες, γκαράζ, βαφεία, διάφορα εργαστήρια και δημοτικά σχολεία. Ο ιερός ναός μας του αγίου Νικολάου λειτούργησε ως δημοτικό σχολείο.
Στη δεκαετία του 1930, εκεί έμαθα τα πρώτα μου γράμματα. Είχαμε μια πολύ καλή δασκάλα, την κ. Παρασκευή. Όπως μάθαμε αργότερα, ήταν κρυπτοχριστιανή.
Σε συνέντευξή της το 1992 είχε μιλήσει για τον πόνο στην καρδιά της κάθε φορά που έμπαινε στη μισογκρεμισμένη εκκλησία και για τη δυνατή προσευχή της στον Κύριο Ιησού και τον άγιο Νικόλαο να ξαναγίνει ο χώρος, χώρος λατρείας. Μαζί με τη διευθύντρια του σχολείου κ. Όλγα, επίσης κρυπτοχριστιανή, κατέστρωσαν ένα σχέδιο. Όταν κάποια στιγμή το σχολείο μεταφέρθηκε σε άλλο χώρο, γιατί ο ιερός ναός έγινε λέσχη της κομμουνιστικής νεολαίας και εν συνεχεία καταστράφηκε από πυρκαγιά, να συγκεντρώνουν τα παιδιά ένα απόγευμα στο σχολείο, να τα βοηθούν στις εργασίες που τους έδιναν στο σπίτι και, για να ξεκουραστούν, να τους λένε μια ιστορία, μια παραβολή από το Ευαγγέλιο.
Πόσο μεγάλη ήταν η λαχτάρα των παιδιών να ακούν κάθε φορά και μια ιστοριούλα!
Όταν αργότερα στα ελεύθερα χρόνια συναντηθήκαμε οι πρώην συμμαθητές, ομολογήσαμε σαν καλύτερη ιστορία “τον καλό μπαμπά με τα δυο παιδιά”. Μας φαινότανε τότε απίστευτο, πως δεν τιμώρησε τον ανόητο γιο του, αλλά τον συγχώρεσε, δέχθηκε τη μετάνοιά του. Πόσο θα θέλαμε κι εμείς να είχαμε έναν τέτοιο “καλό μπαμπά”!
Και η θέληση έγινε πράξη. Βαπτισθήκαμε, μελετήσαμε την Αγία Γραφή κι εκεί συναντήσαμε στην παραβολή του Ασώτου τον υπέροχο Πατέρα, τον φιλάνθρωπο Κύριό μας.
Στον καινούριο ιερό ναό του αγίου Νικολάου που χτίστηκε και με χρήματα των συμμαθητών μου, μεταξύ των οποίων και ο αριστούχος, εισαγγελέας ήδη στην πόλη Σαμάρα, ακουμπήσαμε όλη μας την ευγνωμοσύνη για την προστασία του Αγίου Θεού στη ζωή μας και για τις υπέροχες δασκάλες που μας χάρισε».
Αμφιβάλλουμε για τον Πατέρα μας; Για τους απίστευτους δρόμους που χρησιμοποιεί και τα απίστευτα σχέδιά Του για τη σωτηρία μας; Ας ξεφυλλίσουμε κάποιες σελίδες της ζωής μας. Μόνο πόνος; Μόνο σκοτάδι; Μόνο αποτυχία; Γιατί δεν βλέπουμε Εκείνον που κρύβεται εκεί και σχεδιάζει το καλύτερο, το ομορφότερο, το δυνατότερο;
Είναι «ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου». Γιατί το ξεχνάμε;
Ναταλία Γ. Νικολάου
Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Λομονόσωφ Μόσχας
Τεύχος Φεβρουαρίου 2025
