Με έναν λόγο δημιούργησε το παν. Χρειάστηκε μόνο επτά δημιουργικές ημέρες για να εκτονωθεί η έκρηξη της θεϊκής αγάπης Του. Για να φτιαχτούν όλα «καλά λίαν». Για να ετοιμαστεί το παλάτι που θα φιλοξενούσε το τελειότερο δημιούργημά Του, τον Άνθρωπο! Κι ύστερα, ο πάνσοφος Δημιουργός εμπιστεύθηκε το παλάτι στο παιδί Του. Δικό του το πανέμορφο παλάτι! Δικό του το κόσμημα του κόσμου!
…Κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία του κόσμου, η ιστορία και του πλανήτη μας. Και ο άνθρωπος γίνεται ο πρώτος που τον απολαμβάνει, που καρπώνεται την ομορφιά και τα αγαθά του. Μα όχι για πολύ. Κάποια στιγμή όλα ανατρέπονται: την αρμονία διαταράσσει η ανταρσία· την αθανασία καταργεί ο θάνατος· τη δημιουργία στιγματίζει η καταστροφή.
Μην πεις πως μοιάζει με παραμύθι. Το βλέπεις γύρω σου. Η πηγή της ζωής, το νερό, έρχεται απειλητικό να σε πνίξει. Οι ακτίνες του ήλιου που γεννήθηκαν για να σε θερμαίνουν, απειλούν να σε καύσουν. Η εναλλαγή των εποχών που γέμιζε με καρπούς τις αποθήκες κι ομόρφαινε τη ζωή σου, ατονεί όλο και περισσότερο. Ο αέρας που γέμιζε τα πνευμόνια σου, μυρίζει μολυσμένος. Η γη που σε έτρεφε, τώρα σε δηλητηριάζει…
Γιατί;
Γιατί συνεχίζεις κι εσύ κι εγώ κι όλοι όσοι πατούμε αυτή τη στιγμή τον φλοιό της γης την αμαρτία του πρώτου ανθρώπου. Ξεχάσαμε πως «ένα μικρό μόριο» του όμορφου κόσμου είμαστε κι εμείς «οι μεγάλοι και περήφανοι»1. Ξεχάσαμε πως μας δόθηκε ο ρόλος να «φυλάμε και να ἐργαζόμαστε»2 τον παράδεισο που μας κληροδότησε η αγάπη του Πατέρα μας. Ξεχάσαμε να ζούμε ευχαριστιακά και χάσαμε τη χαρά της δημιουργίας. Ξεχάσαμε τα όριά μας και χάσαμε το μέτρο. Ξεχάσαμε τον Δημιουργό και χάσαμε τον παράδεισο!
Γι᾿ αυτό και θρηνούμε πάνω από τα ερείπια των φυσικών καταστροφών. Αγωνιούμε στη διασάλευση της φυσικής ισορροπίας. Ασφυκτιούμε μπροστά στο αδιέξοδο που μόνοι μας δημιουργήσαμε.
Κι ενώ οι ερευνητές και επιστήμονες αναζητούν τρόπους για να ανατρέψουν την ανατροπή, η φωνή του Δημιουργού της κτίσεως μας προτείνει πάντα τη μόνη λύση: «Μετανοείτε!». Αλλάξτε τρόπο ζωής, αλλάξτε τρόπο σκέψης. Θυμηθείτε ποιοι είσαστε, πόσο ταπεινοί και μικροί είσαστε. Θυμηθείτε Ποιος ο Δημιουργός, πόσο το μεγαλείο Του! Τότε μόνο θα βρείτε τον χαμένο παράδεισο…
Ένας χλοερός τάπητας άρχισε να ντύνει τις καμμένες εκτάσεις· τα νερά επέστρεψαν στην κοίτη τους· οι ανυπόμονες αμυγδαλιές άνθισαν και πάλι· οι πρώτοι ανθοί της άνοιξης γεμίζουν μεθυστικά τον αέρα… Όλα γύρω μηνούν πως η θεϊκή δημιουργική αγάπη μας δίνει μια νέα ευκαιρία να ζήσουμε μέσα στον όμορφο κόσμο, να τον απολαύσουμε. Αρκεί να ξεχάσουμε την αλαζονεία μας, αρκεί να επιστρέψουμε στον Δημιουργό μας!
1. Βλ. Γρ. Ξενόπουλου, «Το περιβόλι μας».
2. «Καί ἔλαβε Κύριος ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, ὅν ἔπλασε, καί ἔθετο αὐτόν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάσσειν» (Γεν. β´ 15).
Τεύχος Φεβρουαρίου 2024
