Νύχτα ήταν. Μια νύχτα δύσκολη για τον Ιακώβ, γεμάτη αγωνία και φόβο. Προχωρούσε κατά την προσταγή του Θεού με όλη του την οικογένεια, τους δούλους και τα υποστατικά του προς την πατρίδα του, τη Χαναάν. Εκεί, όμως, θα συναντούσε τον Ησαύ, τον δίδυμο αδελφό του, του οποίου οι διαθέσεις όπως όλα έδειχναν, θα είναι εχθρικές –ή, μάλλον, φονικές…
Νύχτα γεμάτη αγωνία και φόβο. Και όχι μόνο αυτό· προς στιγμήν ο Ιακώβ έχει μείνει μόνος, κατάμονος.
Και τότε συμβαίνει κάτι απρόσμενο. Έτσι, ξαφνικά, και χωρίς εμφανή λόγο, εμφανίζεται ο Θεός με μορφή ανθρώπου και «επιτίθεται» στον Ιακώβ. Παλεύει μαζί του για ώρες, μέχρι το ξημέρωμα. Τη στιγμή που έχει αρχίσει πια να χαράζει, ο Θεός αγγίζει απλά τον μηρό του Ιακώβ και μεμιάς ο μηρός ναρκώνεται. Ο Θεός έχει νικήσει! Κι όμως… Η συνέχεια είναι ακόμα πιο παράδοξη: Ο Θεός δηλώνει ηττημένος. Παρακαλεί, μάλιστα, τον Ιακώβ να τον αφήσει ελεύθερο να φύγει…
Ένας… αθλητικός αναλυτής θα είχε σίγουρα σηκώσει ψηλά τα χέρια του! Πως μπορεί να δικαιολογηθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα στον αγώνα αυτό; Όλα τα δεδομένα προδιέγραφαν εύκολη και άνετη νίκη του Θεού: η επίθεση ξαφνική, η ώρα για μάχη δύσκολη, ο Ιακώβ καταβεβλημένος και με άσχημη ψυχολογία, ο Θεός – ως Θεός– ασύγκριτα δυνατότερος… Κι όμως, παραδίδεται και δηλώνει ηττημένος!
Δεν υπάρχει αμφιβολία: ο αγώνας ήταν στημένος! Ο Θεός ήθελε να χάσει! Έκανε ό,τι μπορούσε για να βγάλει νικητή τον Ιακώβ. Και μάλιστα, πιο δυνατό και με ανορθωμένο φρόνημα!
Αυτός είναι ο Θεός μας: Ένας Θεός που αγαπά να χάνει από το πλάσμα Του. Που στήνει τον αγώνα της πνευματικής μας ζωής, ώστε να μπορεί ο καθένας μας να βγει νικητής, ένδοξος και δυνατός.
Ο αγώνας είναι στημένος, λοιπόν!
Γιατί να δειλιάζουμε μπροστά στους πειρασμούς; Γιατί να καμπτόμαστε μπροστά στις δυσκολίες; Γιατί να τα παρατάμε μπροστά στις θλίψεις;
Αρκεί να κάνουμε ὅ,τι ο Ιακώβ: να συνεχίσουμε με πίστη να παλεύουμε. Και τότε, η νίκη είναι βέβαιη!
ΗΡΙΔΑΝΟΣ
Τεύχος Ιουνίου-Ιουλίου 2024
