Μια φορά και στον καιρό του 2023 ζούσε ένας άνθρωπος ημέρες που δεν έχουν επαναληφθεί. Παρακολούθησε έναν πόλεμο λεπτό προς λεπτό κι έπειτα τον συνήθισε… Μελέτησε την κλιματική αλλαγή, τρομοκρατήθηκε και κινδύνεψε στα φαινόμενα της φύσης. Είδε την έκρηξη της τεχνολογικής ανάπτυξης και χάθηκε στις εφαρμογές της. Κι όταν δεν αισθανόταν καλά, έλεγε πως φταίει η μετα-covid εποχή κι είναι συνέπειές της ό,τι στραβό έβλεπε επάνω του. Έζησε κρίσεις, πρωτόγνωρα πολιτικά
σκηνικά και διπλωματικά επεισόδια σερβιρισμένα σαν αδιάφορα ρεπορτάζ.
Κάποια νύχτα συνειδητοποίησε ότι όλα αυτά που έζησε, που συνεχίζει να ζει, καθορίζουν το τελείως άγνωστο μα πολύ κοντινό του μέλλον. Ανησύχησε πολύ. Γρήγορα όμως το ξεπέρασε με την τέχνη που έμαθε, χρόνια τώρα, μπροστά σε μια οθόνη.
Κάποια μέρα στο δρόμο του συνάντησε έναν ξένο, που του ζητούσε το «σημείο».
«Τι σκοπό έχει το σημείο»; τόλμησε να ρωτήσει και αναστατώθηκε περισσότερο με τη δική του ερώτηση παρά με την αναζήτηση του ξένου. Ο ίδιος περπατούσε χρόνια τώρα δίχως συντεταγμένες, δίχως σημάδι, δίχως σκοπό. Ξαφνιάστηκε με τον εαυτό του κι αναρωτήθηκε πως ξεστόμισε τη λέξη «σκοπό».
Ο ξένος του είπε πως το είδε το «σημείο». Αυτό ακολουθεί. Αλλά το έχασε μόλις μπήκε στην πόλη. Ο άνθρωπός μας ταράχτηκε πολύ και μαζί του όλη η πόλη. Μαζεύτηκαν να εξετάσουν το θέμα. Ορίστηκαν ειδικοί. Η επιστήμη μιλούσε για εξέλιξη, η πολιτική για υποσχέσεις, η τεχνολογία για πρόκληση… Πουθενά «σημείο». Τότε κάποιοι ειδικοί είπαν πως στην εκκλησία, στη γραφή, ακούγεται
αιώνες τώρα αυτή η λέξη, «σημείον», σημάδι αναγνώρισης. Κάποιοι επιφανείς κρυφά κάλεσαν τον ξένο και του είπαν πως, αν και οι ίδιοι δεν το πιστεύουν, στην εκκλησία θα βρει «το σημείο».
Ο ξένος μάζεψε τα δώρα του και ξεκίνησε για την εκκλησία. Μπροστά στην πόρτα της ο ξένος έσκυψε και προσκύνησε πριν μπει, κι ο άνθρωπός μας που τον ακολουθούσε, έσκυψε να δει. Και είδε και άκουσε «τοῦτο ὑμῖν τό σημεῖον, εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ. καί ἐξαίφνης ἐγένετο σύν τῷ ἀγγέλῳ πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου αἰνούντων τόν Θεόν καί λεγόντων· Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β´ 12-14).
Ο ξένος έφυγε. Κανείς δεν ξέρει από ποιον δρόμο. Έτσι συμβαίνει πάντα τα Χριστούγεννα.
Ο άνθρωπός μας όμως έμεινε. Εσωτερικοί σεισμοί, αθόρυβοι και αόρατοι, του αποκάλυψαν μια αγάπη χωρίς όρια. Μια ειρήνη ουράνια. Συνάντησε ενσαρκωμένο τον σκοπό της ζωής του. Έζησε μια συνάντηση που τον άλλαξε. Δεν έφυγε, δεν μπορούσε να φύγει. Την αλήθεια, όταν την βρεις, ούτε για σένα μόνο μπορείς να την κρατήσεις, ούτε να κάνεις πως δεν την συνάντησες.
Βγήκε στους δρόμους ο άνθρωπός μας αλλιώτικος. Μοναδικός. Ο άνθρωπός μας, ο πολύ βαθύς εαυτός μας.
Νόστος
Τεύχος Δεκεμβρίου 2023
