Ένας χρόνος κυλάει προς το τέλος του.
Φορτωμένος με λάθη, με πάθη, με άνισους πολέμους, με την αλήθεια που φέρνει η ενσυνείδητη εξαχρείωση ατόμων και λαών, με θυμό και αγανάκτηση από τους πολλούς.
Το αγαθό, το ορθό, το άγιο καλύφθηκαν, παραμερίστηκαν, κατασυκοφαντήθηκαν. Ο κόσμος πληγωμένος, ανάπηρος, αποθαρρυμένος όσο δεν παίρνει άλλο.
Ο άνθρωπος τραγικά μόνος, αντιμέτωπος με τον χαμένο εαυτό του, σε κρίση ταυτότητας και προορισμού.
Κι όμως, στον χώρο της πίστης, στον ζωηφόρο χώρο της Εκκλησίας, μια λεπτή θεϊκή αύρα θα δώσει πάλι ελπίδα σε όσους αγωνίζονται να μη λυγίσουν, να μην υποταχθούν.
Έρχεται στον κόσμο η χαρά! Τροχιοδρομείται το σχέδιο της αγάπης του Θεού!
Η πάναγνη Κόρη Μαριάμ, παρότι ζει σ᾿ αυτόν τον εξαθλιωμένο κόσμο, ανέγγιχτη από κάθε κακό, στην κλήση του Θεού δίνει τον εαυτό της ανάθημα θείο για να σωθεί αυτός ο κόσμος.
Ο ταλαιπωρημένος κόσμος που ξέχασε ν᾿ αναζητά Αυτόν που ειρηνεύει, χαροποιεί, ανασταίνει. Ο κόσμος που λησμόνησε πως η αιώνια θυσία του Υιού του Θεού τον κρατά μεταγγίζοντάς του ζωή, ως την ώρα της δίκαιης θεϊκής Κρίσης.
Στην οδυνηρή αναζήτηση του πονεμένου κόσμου μας, στη δίψα κάθε ανθρώπινης ψυχής για ζωή αληθινή, που δεν μπορεί να σβήσει, ο Θεός απαντά ακόμα με το πλούσιο έλεός Του.
Κρατά πάντα ανοιχτά τα σπλάγχνα της αγάπης Του ετοιμάζοντας ήδη τη Γέννηση του μονογενούς Υιού Του.
Αυτού που θα γιατρέψει τις πληγές των ανθρώπων, θα σηκώσει τις αμαρτίες τους, θα αναστήσει τις ψυχές τους.
Και θα τους χαρίσει την αιώνια Βασιλεία Του!
Τεύχος Νοεμβρίου 2025
