Οἱ μάγοι ὅταν εἶδαν τόν ἀστέρα, τόν ὁδηγόν τους, μᾶλλον τόν ἄγγελον ὁ ὁποῖος εἶχε ἐμφανισθῆ μέ τήν μορφήν αὐτήν, «ἐχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα» (Ματθ. β´ 10), διότι ἐπέτυχαν τοῦ ποθουμένου. Τότε ἀντίκρυσαν τό μέγα θαῦμα· ὄντως, ὅταν ἐστάθησαν ἐπάνω ἀπό τό νεογέννητον, τόν πρωτότοκον πρό τῶν αἰώνων, παρευθύς ἐπλήσθησαν Χάριτος, γλυκύτητος καί φωτός καί μία χαρά ἀπερίγραπτος ἐξεχύθη εἰς τίς καρδίες των. Ἐκτός αὐτοῦ, ἡ θέα καί ἡ ὁμιλία τῆς ἀνυμφεύτου καί ἀδιαφθόρου μητρός ἦσαν ὑπεράνω πάσης Χάριτος καί δόξης καί ἡ σωματική της εὐταξία ὑπερεῖχε πάσης ἀνθρωπίνης ἐμπειρίας.
Οἱ μάγοι ἐνεπλήσθησαν μέχρι κορεσμοῦ ἀπό ὅλα αὐτά τά θαύματα καί τά μεγαλεῖα, καί ἀγαλλόμενοι ἐδόξαζαν τόν Κύριον, ὅθεν «καί πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ», ὡς Βασιλέα καί Θεόν «καί ἀνοίξαντες τούς θησαυρούς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν» (Ματθ. β´11) ὡς εἰς Βασιλέα καί Θεόν. Εἰς αὐτόν ὁ ὁποῖος ἐσαρκώθη πρός χάριν μας καί μέλλει νά πορευθῇ εἰς θάνατον προκειμένου νά κερδήσωμε ἐμεῖς δι᾿ αὐτοῦ τήν ἀθανασίαν. Καί εἰς τοῦτο ἀκόμη εἶχε διδάξει τούς μάγους ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νά προσφέρουν δηλαδή τά δῶρα αὐτά, ὥστε νά εἶναι γιά ἐμᾶς τύπος προσφορᾶς πνευματικῶν δώρων: νά προσφέρωμεν ὡς χρυσόν τήν καλήν καί ἁγίαν ζωήν μας, ὡς λίβανον τήν σοφίαν καί τήν πνευματικήν θεωρίαν καί ὡς σμύρναν τήν νέκρωσι τῶν παθῶν καί μελῶν τοῦ σώματος, μέ τά ὁποῖα θά ἐπιτύχωμε τήν ἀπάθειαν καί τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. Οὕτως ἐξεπληρώθησαν οἱ λόγοι τῆς ὑπερευλογημένης Παρθένου, τούς ὁποίους εἶχεν εἰπῇ εἰς τό παρελθόν: «ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός καί ἅγιον τό ὄνομα αὐτοῦ» καί «ἰδού γάρ ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λουκ. α´ 48-49). Ἀληθῶς εἰς τό σημεῖον τοῦτο ἤρχισαν νά ἐμφανίζωνται τά μεγαλεῖα της καί γενικῶς ἡ δόξα της καί ἡ ἀφοσίωσις αὐτῆς, τά ὁποῖα ἔβαιναν συνεχῶς αὐξανόμενα.
Τοιουτοτρόπως, λοιπόν, οἱ μάγοι ηὗραν τό ποθούμενον. Εἶδαν ἐνώπιόν τους τόν Βασιλέα τῆς δόξης καί τόν προσεκύνησαν. Προσέφεραν δῶρα ὁρατά καί μαζί μέ αὐτά προσεφέρθησαν καί οἱ ἴδιοι εἰς τόν Κύριον καί ἔγιναν τό θεμέλιον καί οἱ πρόδρομοι τῆς ἐπιστροφῆς τῶν ἐθνικῶν καί τῆς προσλήψεώς των εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Χριστοῦ.
Οἱ μάγοι αὐτοί ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι πιστοί καί λάτρεις τοῦ Χριστοῦ, οἱ κήρυκές του καί οἱ μάρτυρες τῆς Βασιλείας του διά τῶν δώρων καί τῶν πολυτίμων προσφορῶν τους, καί διά τῆς περιφρονήσεως τῆς μωρίας τῶν Ἰουδαίων, καί τῆς ἄφρονος συμπεριφορᾶς τοῦ αὐταρχικοῦ Ἡρώδου. Διότι τούς ἀπεκαλύφθη εἰς τόν ὕπνον τους νά «μή ἀνακάμψουν πρός Ἡρώδην καί δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τήν χώραν αὐτῶν» (Ματθ. β´ 12). Ὅπως λοιπόν ὁ Χριστός, ὁ πλούσιος Βασιλεύς, ὅταν ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, ἐπέλεξε τήν πτωχείαν καί διά τῆς προτιμήσεώς του τήν κατέστησε σεβαστήν, οὕτως, ὦ πιστέ, ὅταν ἀκούῃς αὐτήν τήν ταπείνωσιν καί τήν πτωχείαν, ἐάν ποτέ εὑρεθῇς εἰς πτωχείαν, μή παρασυρθῇς, ἀλλά στρέψε τόν νοῦν σου ἀπό τό πενιχρόν σπήλαιον καί ἀπό τήν ἀνάρμοστον στέγην εἰς τούς οὐρανούς τῶν οὐρανῶν, ἀπό τήν εὐτελεστάτην φάτνην εἰς τόν ἀστέρα τόν λαμπρόν καί εἰς τήν δοξολογίαν τῶν ἀγγέλων, ἀπό τά περιφρονημένα σπάργανα καί τούς εἰσπράκτορες τῶν φόρων εἰς τά δῶρα καί τήν προσκύνησιν τῶν μάγων καί εἰς τήν πρόσληψιν τῶν ἐθνῶν. Καί μή ὑποβιβάσῃς τήν ταπείνωσιν τοῦ Κυρίου οὔτε κἄν μέ ὑψηλήν θεολογίαν, ἀλλ᾿ ἔχε μᾶλλον τήν ἐλπίδα τῶν ὑψηλῶν καί ἐνδόξων ἀγαθῶν.
*Επιλογή από το βιβλίο Ὁ βίος τῆς ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, εκδ. Ι. Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου «Η Παναγία του Έβρου». Απόδοση στη Νέα Ελληνική από τους Πατέρες του Ι. Κελλίου Αγίου Νικολάου Μπουραζέρη, Άγιον Όρος.
άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Τεύχος Δεκεμβρίου 2024
